ΟΜΗΡΟΣ
(Homer)
Λίγα λόγια για εμένα..
Αρχικά να παραδεχθώ πως πηγή έμπνευσης για το όνομα ηταν ο άνωθεν εικονιζόμενος κύριος, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη σκέψη η
συγκεκριμένος λόγος που το διάλεξα. Απλά τον πάω..
Τώρα όσον αφορά εμένα, για να ξέρετε πάνω κάτω τι να περιμένετε,
θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως εναν σταρχιδιστή με αιτία.
Χωρίς να το αναλυσω περεταιρω δεδομενου πως ισως και να μην μπορω,
θα με χαρακτήριζα ως εναν άνθρωπο με κάποια
-οχι τόσο φανερά- προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς όσον αφορά τις αρχές και τα όρια που πρέπει να κινηθεί κανείς. Υπάρχουν πράγματα τα οποία πραγματικά
δεν καταλαβαίνω πως και γιατι λειτουργούν και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια προσπαθώ να τα αλλάξω. Οχι με τίποτα επαναστατικές απόψεις και ενέργειες, αλλά με το απλά να παραμένω
ο εαυτός μου και να επηρεάζομαι ελάχιστα (μόνο οταν αξίζει) απο εξωτερικούς παράγοντες.
Είμαι δηλαδή ενα ρεμάλι με αυτοπεποίθηση καβαλάρη που ζει στον κόσμο του. Και ακριβώς επειδή ο κόσμος αυτός ειναι πολυ ευχάριστος θα προσπαθήσω να σας κάνω μια 15λεπτη ξενάγηση, με την ελπίδα πως κάποιοι απο σας μπορεί να πεισθούν και να αποφασίσουν να τον αποδεχθούν πράγμα το ποιο θα με κάνει ιδιαιτέρα χαρούμενο, καθώς εχω αρχίσει να νοιώθω και λιγο μοναξιά τελευταία.
Πρόκειται λοιπόν για μια ξενάγηση σε έναν τόπο που κατά κύριο λογο μοιάζει με τσίρκο, εχει ως βασιλιά μια φλεγόμενη μπανάνα και σχεδόν ολες οι έννοιες (αξιες, ήθη, γυναικες, λεφτα, διαθεση) εμφανίζονται με τη μορφή μαρκών, επιρρεπή στο οποιοδήποτε all-in βρεθούν αντιμέτωπες..
συγκεκριμένος λόγος που το διάλεξα. Απλά τον πάω..
Τώρα όσον αφορά εμένα, για να ξέρετε πάνω κάτω τι να περιμένετε,
θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως εναν σταρχιδιστή με αιτία.
Χωρίς να το αναλυσω περεταιρω δεδομενου πως ισως και να μην μπορω,
θα με χαρακτήριζα ως εναν άνθρωπο με κάποια
-οχι τόσο φανερά- προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς όσον αφορά τις αρχές και τα όρια που πρέπει να κινηθεί κανείς. Υπάρχουν πράγματα τα οποία πραγματικά
δεν καταλαβαίνω πως και γιατι λειτουργούν και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια προσπαθώ να τα αλλάξω. Οχι με τίποτα επαναστατικές απόψεις και ενέργειες, αλλά με το απλά να παραμένω
ο εαυτός μου και να επηρεάζομαι ελάχιστα (μόνο οταν αξίζει) απο εξωτερικούς παράγοντες.
Είμαι δηλαδή ενα ρεμάλι με αυτοπεποίθηση καβαλάρη που ζει στον κόσμο του. Και ακριβώς επειδή ο κόσμος αυτός ειναι πολυ ευχάριστος θα προσπαθήσω να σας κάνω μια 15λεπτη ξενάγηση, με την ελπίδα πως κάποιοι απο σας μπορεί να πεισθούν και να αποφασίσουν να τον αποδεχθούν πράγμα το ποιο θα με κάνει ιδιαιτέρα χαρούμενο, καθώς εχω αρχίσει να νοιώθω και λιγο μοναξιά τελευταία.
Πρόκειται λοιπόν για μια ξενάγηση σε έναν τόπο που κατά κύριο λογο μοιάζει με τσίρκο, εχει ως βασιλιά μια φλεγόμενη μπανάνα και σχεδόν ολες οι έννοιες (αξιες, ήθη, γυναικες, λεφτα, διαθεση) εμφανίζονται με τη μορφή μαρκών, επιρρεπή στο οποιοδήποτε all-in βρεθούν αντιμέτωπες..
¨Ούτις εμοί γ’ όνομα¨