- Που ΄σαι man. Τι λέει?
- Ας τα λέμε καλά.
- Γιατί ρε συ τι έγινε?
- Τίποτα μωρέ . Να έχω μπουχτίσει αυτές τις μέρες με το διάβασμα. Είναι και ο καιρός..
Που να διαβάσεις ρε φιλέ με τέτοιον ήλιο. Πώς να μην είναι το μυαλό σου στις θάλασσες
και στα γκομενάκια..
- Γάμησε τα.
- Εσύ τι λέει?
- Τα ιδία ρε συ. Ειδές μπάλα χθες?
- Γάμησε τα. Δεν πάμε πουθενά με τέτοια ομάδα..
- Κάτσε ρε συ. Ο Καραχισαρόπουλος (πρόεδρος της ομάδας) είπε θα σκάσει λεφτά.
Κάτι ακούστηκε για Παπαστρουμφίνιο.
- Μαλακιές. Κάθε χρόνο τα ιδία.
- Με την γκόμενα τι λέει?
- Τα ιδία μωρέ, όπως τα ξέρεις. Βαρέθηκα λίγο…
.
.
.
Πείτε μου γαμώ το κεφάλι μου, πόσες συζητήσεις των νέων που έχουν βγει –πχ- για έναν καφέ αρχίζουν με αυτόν τον τρόπο (και συνεχίζονται αναλόγως..)? Πείτε μου γαμώ το Δια (που λέει κ ένας φίλος) που έχει πάει όλη η έμπνευση, ο αυθορμητισμός, η ενεργεία, οι κάβλες που αναπόφευκτα έχει ο καθένας μας? Γιατί περιοριζόμαστε στο να συζητάμε τα ιδία -εξαντλημένα- 5 θέματα συνοδευόμενα από τις ίδιες 15 χιλιοειπωμένες εκφράσεις κάθε φορά? Γιατί φοβόμαστε να ακολουθήσουμε το ένστικτο μας και να μιλήσουμε λίγο διαφορετικά. Τόσο πολύ μας έχει επηρεάσει αυτή η χέστρα που έχουμε απέναντι από τον καναπέ μας. Τόση δύναμη έχει πια αυτός ο κυβερνοχώρος που απλώνεται μπροστά μας μόλις πατήσουμε το password ?Τόσες σκέψεις, τόσες ιδέες που αδιαμφισβήτητα υπάρχουν στο μυαλό μας, γιατί(?) με το που φτάνουν στην άκρη της γλώσσας μας εκτελούν ένα μέτριο αλλά πετυχημένο back flip και προσγειώνονται στην άβυσσο της ψυχής μας. Πως έχουν καταφέρει να μας κάνουν να μην τολμάμε να μην δοκιμάζουμε..
- Μα καλά ρε είσαι χαζός ?
- Γιατί το λες αυτό κατά φαντασιών φιλέ μου που βεβιασμένα συμμετέχεις για να
βοηθήσεις τη ροη του κειμένου ?
- Καλά ρε, δεν ειδές τι γίνεται στο Σύνταγμα, στη Θεσσαλονίκη, σε όλη την Ελλάδα ?
Ο κόσμος ξεχειλίζει από αγανάκτηση..
Και γιατί εγώ ρε γαμώτο δεν βλέπω καμία αλλαγή ? Γιατί βλέπω όλους να τους απασχολούν και να συζητάνε τις ίδιες μαλακιές ? Πούτσα – Μπάλα – Καράτε – και λίγη αγανάκτηση για να είμαστε και στη μόδα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αποφασίσουμε να αλλάξουμε πιο ριζικά. Ο καθένας σαν μονάδα. Αν δεν αποφασίσουμε να δώσουμε λίγο περισσότερο χώρο στις δευτέρες σκέψεις μας. Σε αυτές που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι γνωστοί σε όλους μας ΤΡΕΛΟΙ.. Ναι, αυτοί οι τύποι που συναντάς στον δρόμο και χωρίς καν να σε ξέρουν (άκου δω..) αρχίζουν να σου λένε τα σύψυχα τους. Τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους, παραλόγους και μη, στερούμενοι κάθε είδους κοινωνικούς και ηθικούς φραγμούς .Αυτούς που όταν σου μιλούν σε κοιτούν στα μάτια (πόσο σπάνιο φαινόμενο πλέον). Και στα μάτι αυτά βλέπεις μια γαληνή, μια ειλικρίνεια, μια ηρεμία που δεν μπορείς παρά να ζηλέψεις.
- Α, μάλιστα. Να αποτρελαθούμε τελείως δηλαδή ??
- Όχι. Όχι ακριβώς. Απλά να μην φοβηθούμε να το δοκιμάσουμε. Ας είμαστε λίγο πιο εναλλακτικοί,
όχι μόνο στο ντύσιμο μας και στη μουσική που ακούμε, αλλά και στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε.
Ας τραγουδήσουμε δυνατά στο ασανσέρ, ας χορέψουμε στο δρόμο αντί στα κλαμπ, ας φωνάξουμε
δυνατά όταν και όπου μας έρθει και όχι όταν και όπου μας πουν ότι πρέπει..
- Καλά, καλά οκει. Την κάνω τώρα πρέπει να φύγω. Πάω να δω μπάλα.
Θα τα πούμε το βράδυ Λευκό Πύργο ?
- Μπα, λέω να πάω στην Κούβα. Τα λέμε από αύριο
- Ας τα λέμε καλά.
- Γιατί ρε συ τι έγινε?
- Τίποτα μωρέ . Να έχω μπουχτίσει αυτές τις μέρες με το διάβασμα. Είναι και ο καιρός..
Που να διαβάσεις ρε φιλέ με τέτοιον ήλιο. Πώς να μην είναι το μυαλό σου στις θάλασσες
και στα γκομενάκια..
- Γάμησε τα.
- Εσύ τι λέει?
- Τα ιδία ρε συ. Ειδές μπάλα χθες?
- Γάμησε τα. Δεν πάμε πουθενά με τέτοια ομάδα..
- Κάτσε ρε συ. Ο Καραχισαρόπουλος (πρόεδρος της ομάδας) είπε θα σκάσει λεφτά.
Κάτι ακούστηκε για Παπαστρουμφίνιο.
- Μαλακιές. Κάθε χρόνο τα ιδία.
- Με την γκόμενα τι λέει?
- Τα ιδία μωρέ, όπως τα ξέρεις. Βαρέθηκα λίγο…
.
.
.
Πείτε μου γαμώ το κεφάλι μου, πόσες συζητήσεις των νέων που έχουν βγει –πχ- για έναν καφέ αρχίζουν με αυτόν τον τρόπο (και συνεχίζονται αναλόγως..)? Πείτε μου γαμώ το Δια (που λέει κ ένας φίλος) που έχει πάει όλη η έμπνευση, ο αυθορμητισμός, η ενεργεία, οι κάβλες που αναπόφευκτα έχει ο καθένας μας? Γιατί περιοριζόμαστε στο να συζητάμε τα ιδία -εξαντλημένα- 5 θέματα συνοδευόμενα από τις ίδιες 15 χιλιοειπωμένες εκφράσεις κάθε φορά? Γιατί φοβόμαστε να ακολουθήσουμε το ένστικτο μας και να μιλήσουμε λίγο διαφορετικά. Τόσο πολύ μας έχει επηρεάσει αυτή η χέστρα που έχουμε απέναντι από τον καναπέ μας. Τόση δύναμη έχει πια αυτός ο κυβερνοχώρος που απλώνεται μπροστά μας μόλις πατήσουμε το password ?Τόσες σκέψεις, τόσες ιδέες που αδιαμφισβήτητα υπάρχουν στο μυαλό μας, γιατί(?) με το που φτάνουν στην άκρη της γλώσσας μας εκτελούν ένα μέτριο αλλά πετυχημένο back flip και προσγειώνονται στην άβυσσο της ψυχής μας. Πως έχουν καταφέρει να μας κάνουν να μην τολμάμε να μην δοκιμάζουμε..
- Μα καλά ρε είσαι χαζός ?
- Γιατί το λες αυτό κατά φαντασιών φιλέ μου που βεβιασμένα συμμετέχεις για να
βοηθήσεις τη ροη του κειμένου ?
- Καλά ρε, δεν ειδές τι γίνεται στο Σύνταγμα, στη Θεσσαλονίκη, σε όλη την Ελλάδα ?
Ο κόσμος ξεχειλίζει από αγανάκτηση..
Και γιατί εγώ ρε γαμώτο δεν βλέπω καμία αλλαγή ? Γιατί βλέπω όλους να τους απασχολούν και να συζητάνε τις ίδιες μαλακιές ? Πούτσα – Μπάλα – Καράτε – και λίγη αγανάκτηση για να είμαστε και στη μόδα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αποφασίσουμε να αλλάξουμε πιο ριζικά. Ο καθένας σαν μονάδα. Αν δεν αποφασίσουμε να δώσουμε λίγο περισσότερο χώρο στις δευτέρες σκέψεις μας. Σε αυτές που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι γνωστοί σε όλους μας ΤΡΕΛΟΙ.. Ναι, αυτοί οι τύποι που συναντάς στον δρόμο και χωρίς καν να σε ξέρουν (άκου δω..) αρχίζουν να σου λένε τα σύψυχα τους. Τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους, παραλόγους και μη, στερούμενοι κάθε είδους κοινωνικούς και ηθικούς φραγμούς .Αυτούς που όταν σου μιλούν σε κοιτούν στα μάτια (πόσο σπάνιο φαινόμενο πλέον). Και στα μάτι αυτά βλέπεις μια γαληνή, μια ειλικρίνεια, μια ηρεμία που δεν μπορείς παρά να ζηλέψεις.
- Α, μάλιστα. Να αποτρελαθούμε τελείως δηλαδή ??
- Όχι. Όχι ακριβώς. Απλά να μην φοβηθούμε να το δοκιμάσουμε. Ας είμαστε λίγο πιο εναλλακτικοί,
όχι μόνο στο ντύσιμο μας και στη μουσική που ακούμε, αλλά και στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε.
Ας τραγουδήσουμε δυνατά στο ασανσέρ, ας χορέψουμε στο δρόμο αντί στα κλαμπ, ας φωνάξουμε
δυνατά όταν και όπου μας έρθει και όχι όταν και όπου μας πουν ότι πρέπει..
- Καλά, καλά οκει. Την κάνω τώρα πρέπει να φύγω. Πάω να δω μπάλα.
Θα τα πούμε το βράδυ Λευκό Πύργο ?
- Μπα, λέω να πάω στην Κούβα. Τα λέμε από αύριο